Pernahkah kita terfikir kenapa kita dituntut untuk bertaubat?
Kita dituntut untuk bertaubat kerana kita sebagai hamba Allah tidak mampu untuk kembali ke masa silam untuk memperbetulkan kesilapan kita. Tetapi apa yang kita mampu lakukan cumalah bertaubat dan meminta keampunan Allah SWT.
Oleh kerana itu kita dituntut untuk bertaubat. Dan untuk bertaubat, orang beriman itu perlulah memiliki kemahiran untuk melihat kelemahan dan keaiban diri sendiri.
Rukun Taubat itu ada tiga:
1. Menyesal- Nabi SAW bersabda: Taubat itu penyesalan.
Taubat itu sentiasa diterima Tuhan sehinggalah berlaku dua perkara, iaitu ketika nyawa sudah sampai ke halkum dan ketika matahari telah terbit daripada barat. Kenapa taubat-taubat ketika itu tidak lagi diterima Tuhan? Kerana ketika itu orang bertaubat kerana takut dan bukan lagi kerana sesal.
2. Meninggalkan maksiat yang disesalkannya.
3. Bercita-cita untuk tidak lagi kembali kepada maksiat.- Mohonlah bantuan Allah SWT agar diperkuatkan tekad dan keinginan untuk meninggalkan maksiat.
Adapun peringkat taubat itu ada tiga.
1. Taubat Orang Awam- Seseorang yang bertaubat daripada dosa-dosa besar seperti syirik, bersumpah palsu, membunuh manusia, meninggalkan solat, tidak membayar zakat dan lain-lain. Dosa-dosa besar itu ada tujuh puluh.
2. Taubat Orang Istimewa- Orang yang bertaubat bukan hanya bertaubat daripada dosa-dosa besar, bahkan dosa-dosa kecil iaitu dosa yang tiada peruntukan hukuman tertentu di dunia mahupun amaran azab di akhirat seperti membazir.
3. Taubat Orang Teristimewa- Orang-orang ini bukan sahaja memelihara dan menjaga diri daripada dosa-dosa, bahkan mereka juga meminta ampun pada amalan dilakukan yang dirasakan tiada sempurna.
Nabi SAW pernah bersabda mafhumnya: Perkara paling sedih bagi seorang manusia itu ialah apabila dia meninggal dan diusung ke perkuburan, dosa-dosanya diusung sekali masuk ke dalam.
Hidup umat Nabi Muhammad SAW ini sangatlah sekejap sekiranya dibandingkan dengan umat terdahulu yang mencapai umur sehingga 1000 tahun. Segerakanlah taubat dan pohonlah keampunan daripada Tuhan. Ajal itu pasti dan datangnya tiba-tiba. Bersediakah kita?
Kita dituntut untuk bertaubat kerana kita sebagai hamba Allah tidak mampu untuk kembali ke masa silam untuk memperbetulkan kesilapan kita. Tetapi apa yang kita mampu lakukan cumalah bertaubat dan meminta keampunan Allah SWT.
Oleh kerana itu kita dituntut untuk bertaubat. Dan untuk bertaubat, orang beriman itu perlulah memiliki kemahiran untuk melihat kelemahan dan keaiban diri sendiri.
Rukun Taubat itu ada tiga:
1. Menyesal- Nabi SAW bersabda: Taubat itu penyesalan.
Taubat itu sentiasa diterima Tuhan sehinggalah berlaku dua perkara, iaitu ketika nyawa sudah sampai ke halkum dan ketika matahari telah terbit daripada barat. Kenapa taubat-taubat ketika itu tidak lagi diterima Tuhan? Kerana ketika itu orang bertaubat kerana takut dan bukan lagi kerana sesal.
2. Meninggalkan maksiat yang disesalkannya.
3. Bercita-cita untuk tidak lagi kembali kepada maksiat.- Mohonlah bantuan Allah SWT agar diperkuatkan tekad dan keinginan untuk meninggalkan maksiat.
Adapun peringkat taubat itu ada tiga.
1. Taubat Orang Awam- Seseorang yang bertaubat daripada dosa-dosa besar seperti syirik, bersumpah palsu, membunuh manusia, meninggalkan solat, tidak membayar zakat dan lain-lain. Dosa-dosa besar itu ada tujuh puluh.
2. Taubat Orang Istimewa- Orang yang bertaubat bukan hanya bertaubat daripada dosa-dosa besar, bahkan dosa-dosa kecil iaitu dosa yang tiada peruntukan hukuman tertentu di dunia mahupun amaran azab di akhirat seperti membazir.
3. Taubat Orang Teristimewa- Orang-orang ini bukan sahaja memelihara dan menjaga diri daripada dosa-dosa, bahkan mereka juga meminta ampun pada amalan dilakukan yang dirasakan tiada sempurna.
Nabi SAW pernah bersabda mafhumnya: Perkara paling sedih bagi seorang manusia itu ialah apabila dia meninggal dan diusung ke perkuburan, dosa-dosanya diusung sekali masuk ke dalam.
Hidup umat Nabi Muhammad SAW ini sangatlah sekejap sekiranya dibandingkan dengan umat terdahulu yang mencapai umur sehingga 1000 tahun. Segerakanlah taubat dan pohonlah keampunan daripada Tuhan. Ajal itu pasti dan datangnya tiba-tiba. Bersediakah kita?
Comments
Post a Comment